Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2009

Η επόμενη μέρα



Δεν συνηθίζω να γράφω εδώ πολύ προσωπικά μου, πόσο μάλλον τα μεταφυσικά μου!...
Αυτό που μου συνέβη όμως χθες, ξέφευγε πολύ απ' τα γήινα, ήμουνα κοντά στον υπολογιστή και στο ίντερνετ, ένιωσα την ανάγκη να το φωνάξω. Δεν θέλω να ζαλίσω κανέναν, πόσο μάλλον να επιρεάσω!
Επειδή το ξεκίνησα όμως, οφείλω εδώ μια συνέχεια.
Λογικό ήταν ότι σήμερα θα πήγαινα ν' ανάψω ένα μεγάλο κερί σαν το μπόι μου, στην Χάρη της! Δεν έκανα και κάτι αφύσικο. Όλα φυσιολογικά ως εδώ.

Σίγουρα προβληματίστηκα πολύ για όλα όσα μου συνέβησαν αυτές τις μέρες. Είχα και εγώ η ίδια πολλές απορίες, ήθελα να δω ακριβώς τα σημεία, να λύσω απορίες μου, να δω. Να ψαχτώ, τέλος πάντων! Μου πέρασε κι απ' το μυαλό, μήπως δεν πάω καλά, μήπως ζαλίστηκα, μήπως ...πολλά!


Σήμερα είχα ρεπό κι έτσι πήγα με τα πόδια... Δεν είναι πράγμα που συνηθίζω, (αλλά μηχανάκι... ούτε συζήτηση!) ήθελα να δω τα σημεία ... κ.λ.π. κ.λ.π.
Δεν ξέρω πόσα χιλιόμετρα είναι. Ξεκίνησα 4 και 20 και γύρισα 7 και 30, μούσκεμα στον ιδρώτα, αλλά πολύ ήρεμη...

Δεν θέλωνα γράψω πολλά. Κάποια "Μεγάλα", τα νιώθεις ο ίδιος, όπως μου είπε και ο παπά Απόστολος και έτσι είναι. Ότι και να περιγράψεις, ακόμη και να δείξεις, λίγοι θα καταλάβουν.

Εδώ θα σημειώσω μόνο πως:
Στα σημεία που σταμάτησα για να μιλήσω στην γυναίκα του κόκκινου αυτοκινήτου, υπήρχε παρκαρισμένο κόκκινο αυτοκίνητο.
Στην είσοδο της εκκλησίας υπάρχει εκκλησάκι της Αγίας Αικατερίνης.
Μπροστά στο εκκλησάκι ήταν παρακαρισμένο ένα κόκκινο αυτοκίνητο.
Η οδός που την άφησα και της είπα να στρίψει λέγεται ΕΥΦΡΑΙΜΙΔΟΥ και όταν το είδα, έπαθα πλάκα, γιατί τα τελευταία χρόνια έχω προστάτη μου τον Άγιο Εφραίμ.

Μετά, όταν γύριζα, πέρασα απ' το Νεκροταφείο και μετά από μια φίλη η οποία μου έδωσε να διαβάσω το νέο βιβλίο του Αγίου Εφραίμ και το εξώφυλλό του είναι βυσσινί!

Κάποια πράγματα θα τα καταλάβετε, όταν κυκλοφήσει το βιβλίο μου και αν το διαβάσετε. Θα δείξει. Μπορεί να δοθεί μόνο σε φωτοτυπίες χέρι με χέρι, σε λίγους ανθρώπους. Θα δείξει.

Τελικά, κάποια πράγματα είναι γραμμένα από κάποιο Ανώτερο Χέρι. Εμείς, απλά μαρινέτες.

Συγγνώμη αν σας κούρασα!

Πάμε στα γήινα, στα δικά μας!

Δεν υπάρχουν σχόλια: